بهترین خلف برای سلفش در قیادت حزب، عالم کبیر شیخ عبد القدیم بن یوسف بن عبد القدیم بن یونس بن ابراهیم در سال 1342 ه.ق برابربا 1924 م در شهر الخلیل در خانواده معروف و مشهور به تدین متولد گردید. پدر وی رحمه الله از حفاظ قرآن بود و تا آخر دولت خلافت وظیفه مدرس را بهدوش داشت. کاکای او عبدالغفار زلوم مفتی الخلیل در دوران خلافت عثمانی بود. خانواده وی مسوولیت خدمت مسجد ابراهیمی را بر دوش داشت و در مراسم و مناسبات مختلف ع لم را بر منبر میافراشت و در محافل حمل میکرد. دولت عثمانی از روی اهمیت زیادی که به خدمت مساجد قایل بودند، خانوادههای مشهور الخلیل را برین وظیفه میگماشت. تا 15 سالگی در شهر الخلیل زیست نموده و تعلیمات ابتدایی خود را در مدرسه الخلیل گذرانید، تا آنکه پدرش او را برای فراگرفتن فقه در سال 1939 م به سوی ازهر شریف ارسال کرد و در سال 1941 م شهادت نامه اهلیه اول را بهدست آورد و در سال 1947 م شهادت نامه فاکولته شریعت را حاصل کرد و در سال 1949 م شهادت نامه جهانی با تخصص در قضاء را که اکنون دکتورا تعبیر میگردد، بهدست آورد.

شیخ زلوم در جریان جنگ اعراب و اسرائیل، جوانان مصر را برای جهاد منسجم و بسیج میساخت اما هنگامیکه به این هدف عازم فلسطین شد، با اسرائیل آتشبس یا صلح صورت گرفته بود. بعد ازین به الخلیل برگشت و در سال 1949 م به تدریس آغاز کرد و در یکی از مدارس بیت اللحم برای دو سال ایفای وظیفه نمود. در سال 1951 م دوباره به الخلیل رفت و در آنجا در مدرسه اسامه بن منقذ وظیفه مدرس را بهدوش گرفت تا اینکه بالاخره در سال 1952 م با شیخ تقی الدین ملاقات کرد و در مورد ح زب با هم به مناقشه پرداختند، سرانجام با تأثیرپذیری خطابت فصیح و محبوبیت او در میان مردم، در سال 1956 م عضو قیادت حزب را بهدوش گرفت.
شیخ زلوم سالها زندان الجفر الصحراوی را سپری نمود، تا که به احسان الله سبحانه وتعالی آزاد گردید. وی ساعد راست امیر مؤسس بود، برای انجام کارهای مهم مامور میگردید. روزی در ترکیه، رو زی دیگر در عراق و روزی دیگر در مصر، لبنان، اردن و... دیده میشد. خصوصا در عراق وظیفه عظیمی را به پیشبرد که بهغیر از مرد مردان کسی دیگر آن را به پیش برده نمیتوانست. بعد از وفات امیر مؤسس، وی به رهبری حزب توفیق یافت و در جریان رهبری وی دعوت به مسلمانان آسیای میانه، آسیای جنوبی و شرق آسیا رسید و حتی در اروپا هم نخستین جرقههای دعوت شعله گرفت.

در اواخر امارت شیخ، فتنه منازعه و عهد شکنی گروهی از اعضای حزب به وقوع پیوست و آنان از خط مستقیم انحراف نمودند. اما شیخ زلوم با کمال فقاهت، سیاست و متانت و لطف الله سبحانه وتعالی مشکل را طوری معالجه کرد که هیچ صدمهای به جسم حزب وارد نگ ردید و گروه منحرف در مقبره تاریخ دفن گردیدند.

شیخ زلوم تا 80 سالگی مصروف حمل و قیادت دعوت بود، دو ثلث عمرش در مشکلات گذشت، 25 سال دست راست امیر مؤسس بود. روز دوشنبه 14 محرم الحرام سال 1424 ه.ق برابربا 17 مارچ 2003 م از قیادت عمومی حزب کنار رفت و چهل روز بعد یعنی در روز سه شنبه 27 صفر المظفر سال 1424 ه.ق برابر با 29 اپریل 2003 م داعی اجل را در شهر بیروت لبیک گفت، رحمت الله متعال بر او باد. در شهرهای خلیل و عمان و... مراسم عزاداری وی به اشتراک گسترده مردم برگزار شد. شیخ اعصاب آرام، در حق با ج رأت و به جز الله سبحانه وتعالی از هیچ کس هراس نداشت، در تواضع و اخلاق حسن مشهور، حلیم کریم و به قیام الیل با گریه شدید ادامه میداد؛ در راه دع وت صبور و دایم غریبانه زندگی نمود، تا اینکه وفات یافت.

مهمترین تألیفات وی قرار ذیل است:
1 . الأموال في دولة الخلافة؛
2 . توسيع وتنقيح نظام الحكم؛
3 . الديمقراطية نظام كفر؛
4. حكم الشرع في ا لاستنساخ ونقل الأعضاء وأمور أخرى؛
5 . منهج حزب التحرير في التغيير؛
6 . التعريف بحزب التحرير؛
7 . الحملة الأميركية للقضاء على الإسلام؛
8 . الحملة الصليبية لجورج بوش على المسلمين؛
9 . هزات الأسواق المالية؛
10 . حتمية صراع الحضارات و....