اعلامیه مطبوعاتی
«الولاء والبراء» حکم قطعی و اصل مُحکم شرعی در اسلام است و نباید قربانی مصلحت‌های ملی گردد

آدم بولر، نماینده صهیونیست ترامپ در امور زندانیان، و زلمی خلیل‌زاد، نماینده پیشین امریکا در امور صلح افغانستان، با امیرخان متقی، وزیر خارجه نظام حاکم در کابل، دیدار کردند. در پی این دیدار، رژیم حاکم یک زندانی امریکایی را به‌عنوان نشان حسن نیت آزاد کرد. امیرخان متقی خواستار «روابط مثبت سیاسی و اقتصادی با امریکا» شد. بولر این اقدام را گامی در جهت «اعتمادسازی» دانست و خلیل‌زاد نیز نوشت که «آزادی جورج گلیزمن نشانهٔ حسن نیت طالبان است».
دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر ولایه افغانستان، تعامل حکومت افغانستان با امریکا - که هم‌اکنون در جنگ مستقیم با امت اسلامی قرار دارد - را برخلاف حکم شرعی «الولاء والبراء» دانسته و به‌شدت محکوم می‌کند. در این رابطه، نکات زیر به آگاهی مسلمانان رسانده می‌شود:
۱. ایالات متحده از چند دهه بدین‌سو، در جنگ مستقیم و مداوم با امت اسلامی قرار دارد. از آغاز حملات وحشیانه دولت یهود بر غزه تاکنون، امریکا حمایت کامل نظامی، اقتصادی و سیاسی از این دولت انجام داده است. در حال حاضر نیز، به دولت یهود اجازه داده تا برای بیرون راندن مسلمانان غزه، «دروازه‌های جهنم» را بر آنان بگشاید، و به بهانهٔ تأمین امنیت خود، به‌طور منظم سوریه و لبنان را نیز هدف قرار دهد. همچنین، خودِ امریکا حملات هوایی سنگینی بر سرزمین اسلامی یمن آغاز کرده که در نتیجهٔ آن، شمار زیادی از مسلمانان به شهادت رسیده‌اند. بنا‌بر این، برای هیچ مسلمانی ـ چه فرد باشد و چه دولت ـ جواز ندارد که با دولت‌های محارب بالفعل چنین مراوداتی انجام دهد.
۲. حکومت افغانستان، که خود را تنها دولت اسلامی در جهان اسلام می‌نامد و بر پایهٔ فداکاری‌های مقدس مجاهدین افغانستان و سایر بلاد اسلامی شکل گرفته است، در تعاملات خود با دولت‌های خارجی، اصل «ولاء برای مؤمنان و برائت از کفار» را - که یک حکم شرعی قطعی، محکم و الزام‌آور است - زیر پا می‌گذارد. این سیاست، در حقیقت انحراف از اصل محکم شرعی «جنگ و صلح مسلمانان، یکی است» به‌شمار می‌رود و به معنای جایگزین‌ ساختن مصلحت‌های ملی با «الولاء والبراء» و ترجیح دادن امور متشابهات بر محکمات اسلام است.
۳. آنچه بیشتر از همه مایه تأسف است، این است که یک شهروند امریکایی براساس «حسن نیت» آزاد می‌شود، در حالی‌که ده‌ها دعوت‌گر مخلص مسلمان، تنها به‌خاطر دعوت به خلافت بر منهج نبوت و تلاش برای وحدت امت، در شرایط دشوار و با احکام زندان طویل‌المدت، محبوس‌اند. این برخورد دوگانه، نه‌تنها با اصول شرعی در تضاد است، بلکه آشکارا برخلاف حکم الله سبحانه وتعالی و سنت متواتر پیامبر صلی الله علیه وسلم است، که مؤمنان باید در برابر کفار سخت‌گیر و در میان خود مهربان باشند.
در صد سال گذشته، تجربه‌های گوناگون بارها ثابت کرده‌اند که سیاست خارجی مبتنی بر منافع ملی، بزرگ‌ترین ضربه را به امت اسلامی وارد کرده و مسلمانان را دچار سردرگمی و بن‌بست سیاسی ساخته است. ازاین‌رو، هر دولتی که ادعای اسلامی بودن دارد، باید سیاست خارجی خود را بر پایهٔ دعوت و جهاد بنا نهد. این یک مسأله اجتهادی نیست، بلکه هدف از آن، اظهار دین و غلبهٔ اسلام بر سایر ادیان و نظام‌ها است. این هدف، زمانی تحقق می‌یابد که مسلمانان از اندیشه‌های ملی‌گرایانه و سیاست‌های مصلحت‌گرایانه (پراگماتیک) دست بردارند و برای برپایی خلافت راشده دوم بر منهج نبوت - که قضیهٔ سرنوشت‌ساز امت اسلامی است - تلاش کنند.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۚ أَتُرِيدُونَ أَن تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا مُّبِينًا {النساء: ۱۴۴}
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! کافران را به‌جای مؤمنان به‌عنوان دوستان و سرپرستان نگیرید. آیا می‌خواهید دلیلی روشن برای عذاب خود از سوی الله قرار دهید؟
دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر-ولایه افغانستان