رمضان سال 1437 ه.ق در حالی فرارسید که 95 سال است که امت اسلامی بدون آن عزیز از دست رفته(خلافت اسلامی) زندگی شان را سپری می‌کنند.
با نگاهی گزرا به تاریخ سیزده صد ساله مسلمانان در می‌یابیم که ماه رمضان؛ ماه پیروزی، نصرت، فتح، جهاد و در هم شکستن قدرت‌های طاغوتی بوده است. با آمدن این ماه، پیروزی‌‌های بزرگی نصیب مسلمانان می‌‌گردید. سرزمین‌‌های جدید فتح و شامل قلمرو دولت اسلامی می‌‌شد. در همین ماه بود که قوت و یکه‌تازی‌‌های مشرکین مکه و امپراطوری‌های فارس و روم در هم شکست. پوزه‌ی لشکریان تاتارها و مغول‌‌ها به خاک مالیده شد. سرزمین مقدس قدس و قبله‌‌ی اول مسلمانان توسط صلاح‌الدین ایوبی دوباره فتح شد.
اما امروزه دیگر خبری از شهکاری‌ها و پیروزی‌‌های درخشان مسلمانان نیست. دیگر شاهد رمضانی نیستیم تا نسیم پیروزی و نصرت بیآورد؛ برعکس این کفار اند که سرزمین‌های اسلامی را اشغال؛ دموکراسی و سایر مفکوره‌‌های پلید شان را به زور توپ و تانک و طیارات بی‌پیلوت بالای مسلمانان تحمیل می‌‌کنند. حالت مسلمانان در ماه رمضان به چنان حالت برآشفتگی می‌‌ماند که هیچ‌گاهی در تاریخ سیزده صد ساله‌‌ای مشاهده نشده است.
آخر چه بلائی بر سر این امت فرزانه آمده که نمی‌توانند از فرزندان‌شان دفاع کنند. چه مصیبتی بر جوانان مسلمان آمده که نمی‌توانند از عزت و ناموس شان دفاع کنند. چه فلاکتی بر لشکریان مسلمان پدید آمده که بجای تکرار فتوحات و شهکاری‌های راد مردان صدر اسلام در ماه مبارک رمضان، خون برادران شان را می‌ریزانند و برای منافع استعمار تبر دسته می‌‌کنند.
بدون شک، امت اسلامی در این عصر به مبارزه جدی و فراگیر در تمام میدان‌ها نیاز دارد. مبارزه‌ای که با سرعت پی‌گیری شود و به شدیدترین وجه ممکن بر علیه کفر، مزدورانش و افکارش براه انداخته شود تا از ریشه؛ دست اندازی‌ها، سنگ اندازی‌‌ها، افکار و جنایات شان را از بین ببریم و همچو نیاکان افتخار آفرین مسلمان مان تاریخ را تکرار رقم زنیم و ماه مبارک رمضان را دو باره ماه فتح و نصرت و در هم شکستن قدرت‌های طاغوتی سازیم.
این رمضان بهترین فرصتی است تا با خالق مان تجدید پیمان کنیم که دیگر فریب نظام‌های بشری را نمی‌‌خوریم و آن را منحیث راه‌‌حل نمی‌‌پنداریم. دموکراسی را که غرب کافر صبح و شام ما را بسوی آن فرا می‌‌خواند به زباله‌دان تاریخ بسپاریم. اندیشه‌های برتری طلبی قومی، زبانی و جغرافیائی را که باعث استهلاک و به هدر رفتن انرژی مسلمانان گردیده از بین ببریم. خود را برای تغییر واقعی مطابق به منهج رسول‌الله صلی‌الله علیه وسلم آماده سازیم، تا باشد رحمت، مغفرت و نصرت الله سبحانه وتعالی شامل حال ما گردیده و از این حالت ذلت، بیچارگی و انحطاط بسوی شوکت و عزت برسیم، و دو باره بر همان قله‌‌ی شامخ مجد، شکوه و اقتدار گذشته مان که الگو برای بشریت بودیم، بیاستیم.