(ترجمه)
بزرگترین مصیبتی‌که مسلمانان به آن مبتلاء شدند، از دست دادن خلافت و از بین رفتن اقتدارشان، توقف عمل بر  مبنی کتاب الله و سنت رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌باشد. مسلمانان زندگی اسلامی داشتند، سبک زندگی شان اسلامی بود، در همه شئون زندگی‌شان شریعت الله سبحانه وتعالی حکم‌فرما بود و بر اساس شریعت الله سبحانه و تعالی رهنمون شده و به آن مراجعه می‌نمودند. همان‌طور که الله سبحانه وتعالی در مورد شان می‌فرماید: ﴿كُنتُم خَيرَ أُمَّةٍ أُخرِجَت لِلنَّاسِ...؛ شما بهترین امتی هستید که به هدفت هدایت مردم آفریده شده اید...﴾ [آل‌عمران: 110] امر به معروف و نهی از منکر می‌کردند و رسالت اسلام را به سوی جهانیان حمل می‌نمودند.
پس از منهدم شدن دولت مسلمانان، توازن برهم خورد و به مدت یک قرن و بیشتر، معیارها زیر و رو شد و در این مدت امت بدون خلیفه مقتدری به سرمی‌برد که امورشان را به خیر و صلاح تنظیم و رعایت کند. مدت‌هاست که امت بدون امام می‌باشد؛ بدون سپری‌که از آن در برابر مکرها و دسیسه‌های شیطانی و همکاری فاجران محافظت کند. امت سپر و حصار محافظتی خود را از داست داده و هیولاهای وحشی سرمایه‌داری به آن حمله و  بدنش را به بدترین حالت چندین پارچه نمودند. احکام اسلام را از بین برده و احکام کفری را جای گزین آن نمودند. شرارت‌های خانه‌مان سوز سرمایه‌داری به جوامع مسلمان سرایت کرده است. پیوندهای و رابطه‌های پستی هم‌چون ملیت‌گرایی، وطن‌پرستی و منفعت‌طلبی شخصی، جایگزین پیوند و رابطۀ عقیدوی بین فرزندان امت اسلامی شده است... این بها و جریمه اجازه دادن به کنار رفتن شریعت الله از عرصۀ زندگی، نتیجه مراجعه‌ی مسلمانان به طاغوت، نظام‌ها و قوانین وضعی بود. آنان اوامر الله سبحانه وتعالی را کنار گذاشته، با تمام فروتنی و ذلت در برابر حکم غیر ما انزل الله از ترس و خشیت نسبت به حکام مزدور سر تسلیم فرود آورده و سکوت نمودند. در حالی‌که الله سبحانه وتعالی چنین می‌فرماید:

﴿فَلَا تَخشَوُاْ ٱلنَّاسَ وَٱخشَونِ وَلَا تَشتَرُواْ بِ‍َٔايَٰتِي ثَمَنٗا قَلِيلٗاۚ وَمَن لَّم يَحكُم بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلكَٰفِرُونَ﴾ [مائده: 44]
ترجمه: از مردم خشی (ترس توأم با حس عظمت) نداشته باشید از من خشی داشته باشید و آیات من را به بهای ناچیز معامله نکنید؛ کسانی‌که مطابق احکام نازلۀ الله حکم نکنند، کافرند.

مسلمانان غرور و حیثیت خود را از دست دادند... فلسطین، کوهای جولان، کشمیر، اندلس، ترکستان شرقی و غیره را از دست دادند... آن‌ها فرزندان خود را در جنگ‌های بی‌معنی برای خدمت به نفوذ غرب در کشمکش بالای ثروت مسلمانان از از دست دادند... ثروت هنگفتی را از دست دادند که غرب با همکاری حکام مزدورش آن را غارت نموده و با آن زیرساخت‌ها و صنایع خود را توسعه می‌دهد.
مسلمانان منبرهایی را از دست دادند که قبلاً حقایق را بیان می‌داشتند، نقص‌ها و خلل‌ها را معالجه و مرتکبین را محاسبه و مورد بازخواست قرار می‌دادند... کشاورزی و صنعت را از دست دادند... تصمیم‌گیری خود را از دست داده و بجای آنان غرب و مهره‌های آن از طریق حکام مزدور تصمیم‌گیری می‌کنند. بدین ترتیب هیبت و حیثیت امت چندمیلیاردی از بین رفته و بسان تفاله سیلاب شدند: شکست‌های پیاپی، ناامیدی‌های باهم پیوسته، مصیبت‌ها و فجایع در پی فجایع و این حکام دولت‌های کوچک مضر، که هیچ تحرکی از خود نشان نداده و هم‌وچنان به مسیر ذلت و خواری و به عشق ورزیدن به مزدوری برای دشمنان الله و رسولش، ادامه دادند.
 اکنون امت اسلامی در آرزوی پیروزی، مشتاق طعم آن، مشتهی نوشیدنی شراب عزت، تشنه و مشتاق نصرت است. در حالی‌که بعید اندر بعید است که امور و وضعیت این امت بدون اقامه‌ دولت خلافت نظم گیرد؛ دولتی‌که زندگی بر اساس ما انزل الله را از سر می‌گیرد تا این‌که الله سبحانه وتعالی راضی شده و نصرتش را سرازیر نماید. البته (سنت الله سبحانه وتعالی طوری است که ) نصرت خودش به سراغ امت نمی‌آید؛ مگر این‌که امت به دنبال آن رود. چنان‌چه الله سبحانه وتعالی چنین می‌فرماید:

﴿إِن تَنصُرُواْ ٱللَّهَ يَنصُركُم وَيُثَبِّت أَقدَامَكُم﴾ [محمد: 7]
ترجمه: اگر(دین) الله را یاری کنید او شما را نیز یاری کرده و گام‌های تان را استوار می‌گرداند.

ای مسلمانان! مسیر خود را تقویت کرده، متحد شوید و به سوی خیر دنیا و آخرت و به سوی ﴿نَصرٞ مِّنَ ٱللَّهِ وَفَتحٞ قَرِيبٞۗ وَبَشِّرِ ٱلمُؤمِنِينَ...؛ پیروزی‌ای از جانب الله و فتحی نزدیک است و به مؤمنان مژده ده...﴾ [صف: 13] بشتابید! بدانید که رسول الله صلی الله علیه وسلم به بازگشت خلافت بشارت داده و الله سبحانه وتعالی برای مؤمنین وعدۀ نصرت، تمکین دین و غالب شدن بر دشمنان شان را داده. پس ای مسلمانان! در طریقۀ اقامه خلافت روان بوده، به وعده الله یقین داشته و با بشارت رسول الله صلی الله علیه وسلم خوشبین بوده و امید کامل داشته باشید! بلی، رسول الله صلی الله علیه وسلم چنین می‌فرماید:

«ثم تكون خلافة على منهاج النبوة»
ترجمه: سپس خلافت بر منهج نبوت خواهد بود.
برگرفته از شماره 450-451-452 مجله الوعی - رجب – شعبان – رمضان 1445هـ.ق./شباط – آذار – نيسان 2024م
نویسنده: محمد الرحبی- اليمن
مترجم: محمد علی مطمئن