داکتر عبدالله عبدالله رئیس شورای مصالحه ملی دولت افغانستان در سفر سه روزه‌اش به پاکستان مورد استقبال گرم مقامات پاکستانی قرار گرفت. دفتر نخست وزیر پاکستان بعد از دیدار عمران خان و عبدالله عبدالله اعلام کرد: "نخست وزیر پاکستان از تصمیم مردم افغانستان در باره آینده این کشور قویاً حمایت می‌کند و متعهد است تا پس از پایان خشونت‌ها و جنگ، پاکستان در مسیر بازسازی و توسعه اقتصادی افغانستان در کنار دولت و مردم آن قرار گیرد." همچنان شاه محمود قریشی وزیر خارجه پاکستان اظهار داشت که می‌خواهد با افغانستان رابطه دوستی داشته باشد نه اربابی. چنانچه که گفت: "این تغییر اساسی است، این تشخیص و شناخت جدیدی است، اگر بخواهم زندگی و آینده مشترک و صلح آمیز داشته باشیم.» این گونه نرمش و تغییر پالیسی در قبال بحران افغانستان که دایماَ از طرف دولت متهم به کم‌کاری و حمایت گروه‌های مسلح بوده است، حسن نیت دولت پاکستان نه بلکه عیار سازی خویش به مدار سیاست‌های امریکای در منطقه می‌باشد.
امریکا با ستراتیژی و پالیسی نظامی‌اش افغانستان را به بهانه‌ی جنگ علیه تروریزم در سال ۲۰۰۱م، اشغال نمود. همگام با این پالیسی پاکستان نیز از هیچ گونه همکاری و فدار کاری در مطابقت با آن دریغ نورزید. پاکستان در آن زمان با تأمین دهلیز هوایی، پایگاه‌های هوایی، استخبارات و خطوط تدارکاتی پروسه اشغال امریکا را تسهیل بخشید. در آن زمان پرویز مشرف رئیس جمهور وقت با این توجیه که گویا با همکاری در پروسه‌ی اشغال امریکا و موجودیت‌اش در منطقه می‌توان از سلاح اتمی خویش محافظت نمود و نیز در مسأله‌ی کشمیر مصالحه صورت گیرد. به همین خاطر دوشادوش امریکا در اشغال افعانستان همکاری مستقیم و غیر مستقیم نمود که منجر به کشته و زخمی شدن بیش‌تر از نیم میلیون مسلمان از طرف‌های درگیر به ویژه مردم ملکی در دو طرف سرحد گردید.
اینک با تغییر پالیسی امریکا و آغاز پروسه صلح در منطقه، پاکستان نیز پالیسی خویش را تغییر داده و در تسهیل سازی پروسه صلح و در فشار آوردن بالای طالبان شدیداً همکاری می‌نماید. جنرال «جوزف ووتل» فرمانده مرکزی ارتش امریکا در جریان سخنانش به اعضای کمیته خدمات نظامی مجلس سنای امریکا گفت: "توجه ما به بازی گران اصلی منطقه مانند پاکستان است تا از تلاش‌های خود برای تضعیف رفتارهای مقاومت انگیز منطقه جلوگیری و نقش برازنده‌ای را در حصول پروسه صلح افغانستان و در تمام آسیای جنوبی باز کند."
نخست وزیر پاکستان در مصاحبه با شبکه تلویزونی «تی ار تی» ترکیه گفته است که برای کشاندن طالبان به میز مذاکره با دولت افغانستان و امریکا تلاش می‌کند. پاکستان نه‌تنها که با اشغال‌گران امریکائی در قضیه افغانستان مرتکب خیانت گردیده است، بلکه در قضیه کشمیر نیز از چنین پالیسی نرمش کار گرفته و در واگذاری آن به دولت مشرک هندوستان همکاری نموده است. دولت پاکستان به عساکر خسته دولت هند نَفس تازه داده تا مطابق پالیسی امریکا، هند را به یک قدرت تهدید منطقوی مبدل سازد.
اینگونه تغییر و تبدیل پالیسی بدون شک که مستقلانه نبوده و پالیسی‌های پاکستان در مدار پالیسی‌های بین‌المللی امریکا به پیش می‌رود. از این رو عمران خان می‌خواهد تا در تسهیل سازی پروسه صلح و به موفقیت رساندن آن در کمپاین انتخاباتی ترامپ ممد واقع گردد.
با حاکمیت استعمار و اشغال در سرزمین‌های اسلامی، حکام این سرزمین‌ها هرگز اراده مستقلانه سیاسی نداشته و هیچ‌گاهی تغییر پالیسی شان به‌خاطر مصلحت امت نه بلکه به‌منظور رضایت باداران شان می‌باشد. سرزمین‌های اسلامی هنگامی قادر به اتخاذ پالیسی مطابق مصالح امت خواهد بود که در اراده‌ی سیاسی خود استقلالیت کامل داشته باشد که بدون داشتن دولت واحد و قدرتمند امکان پذیر نیست.